OUTWARD BOUND
Η ιστορία ξεκινάει πριν 10 χρόνια έχει ως εξής:


Το 2006 που εργαζόμουν ως ηχολήπτης στο Μικρό Μουσικό Θέατρο, στην Αθήνα, σε μία συναυλία της Άντας Πίτσου, γνωρίζω τον Γιάννη Ηλιάκη που έπαιζε ντραμς εκείνη τη βραδιά· έναν συμπαθητικό τύπο με γυαλιά και μακριά μαλλιά με τον οποίο πιάσαμε κουβέντα, με αφορμή τη μουσική που έβαλα να παίζει στο διάλειμμα της συναυλίας. Η μουσική πρέπει να ήταν κάτι από την ECM - μιας και ήμουν μανιακός εκείνη την περίοδο. Με τον καιρό γίναμε κάτι σαν φίλοι και μία μέρα μου μίλησε για δύο παιδιά από την Κρήτη, τον Αντώνη και τον Δημήτρη που παίζουν μία ενδιαφέρουσα μουσική.


Εκείνα τα χρόνια δε μπορούσα να φανταστώ ότι στην Κρήτη υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν κάτι άλλο πέρα από "κρητική μουσική" - την οποία ούτως ή άλλως αγνοούσα θριαμβευτικά εκείνα τα χρόνια. Σε λίγο καιρό, ο Γιάννης μου έδωσε ένα CDR από μία μάλλον σπιτική ηχογράφηση του 2006, με συνθέσεις και αυτοσχεδιασμούς του Αντώνη Τσικανδηλάκη και του Δημήτρη Νεονάκη, για πιάνο, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα και κρητική λύρα, με τα τηλέφωνα των δύο σημειωμένα στη θήκη. Λύρα (και μάλιστα "λυράκι") στην ηχογράφηση εκείνη έπαιξε ο δεξιοτέχνης Ζαχαρίας Σπυριδάκης.


Η μουσική μου έφερνε στο νου διάφορα αλλά και τίποτα συγκεκριμένο. Η παράμετρος "Κρήτη" μου δημιουργούσε μία εξωτική και λίγο μυστήρια αίσθηση. Η Κρήτη εκείνα τα χρόνια ήταν παντελώς αχανής και αχαρτογράφητη για εμένα. Λίγο καιρό μετά, ο Γιάννης μου έδωσε και ένα DVD με βιντεοσκόπηση μίας συναυλίας του Αντώνη και του Δημήτρη, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, σε μία κατάληψη στην Κυψέλη. Η μουσική ήταν πιο δυνατή, πιο βρώμικη, πιο ωμή κάπως. Είδα έτσι ότι τα παιδιά αυτά δεν είναι απλά κάποιοι τύποι με ωδειακή κατάρτιση που παίζουν τζαζ ή μουσική βασισμένη στην τοπική τους παράδοση ή κάτι τέτοιο, αλλά κάποιοι καταρτισμένοι μουσικοί που αυτοσχεδιάζουν με βιρτουοζιτέ, σε ελεύθερη φόρμα, με έναν τρόπο που με κέρδισε.


Το Φθινόπωρο του 2007 γνωρίζω επιτέλους το τρίο από την Κρήτη, στην Αθήνα, σε απαρτία. Ο Γιάννης, ο Αντώνης και ο Δημήτρης: Τρεις ευγενικοί, καλλιεργημένοι, ταπεινοί, σιωπηλοί αλλά και με πολλή αίσθηση του αστείου νέοι, της δικής μου γενιάς με τους οποίους ένιωσα αμέσως πολύ οικεία. Η συνάντηση, με αφορμή τη γνωριμία μου με τους Outward Bound απέκτησε σύντομα θέμα το ενδεχόμενο μίας κυκλοφορίας με μουσική τους, στην Triple Bath που είχα μόλις ξεκινήσει ένα χρόνο πριν. Το σχήμα παρότι από το 2001 μέχρι το 2006 αποτελούταν από τον Αντώνη και τον Δημήτρη, από το 2007 και έπειτα ο Γιάννης έγινε αναπόσπαστο μέλος και έτσι οι Outward Bound έδιναν συναυλίες κυρίως ως τρίο αλλά αρκετές φορές και ως ντουέτο, με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς.


Ο Αντώνης με τον Δημήτρη, είχαν κάνει στις 29 και 30 Αυγούστου του 2007 πολυκάναλες ηχογραφήσεις μέσα στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, στο Ηράκλειο. Υλικό από αυτές τις ηχογραφήσεις έμελλε πάρει τη μορφή ενός άρτιου δίσκου, τον οποίο κυκλοφορήσαμε την Άνοιξη του 2009. Για εξώφυλλο είχα προτείνει να έχουμε ένα εικαστικό έργο της Έρης Σκυργιάννη, ένα ιδιότυπο σχέδιο σε λευκό χαρτί που στην αντίληψή μου απεικόνιζε μία φανταστική μορφή κοινωνίας, έναν μικρόκοσμο σε μία αλλόκοτη συνθήκη. Το έργο, σαν εξώφυλλο (θα) προσέδιδε στο δίσκο μία χαοτική διάσταση, λειτουργώντας σαν λανθάνουσα συνιστώσα κατάλυσης του εγγενούς λυρισμού της μουσικής. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα...


Μάλλον συνέβη το αντίθετο - η μουσική ήρθε με τη σαρωτική της εντροπική δόμηση να αποκαλύψει την ευαισθησία του εικαστικού έργου. Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα ποτέ κάποια συσχέτιση της μουσικής με την εικόνα στο εξώφυλλο - απλά μου άρεσε σαν εικόνα. Επίσης αλήθεια είναι ότι στο υλικό φέρθηκα βάναυσα, σε επίπεδο ηχητικής επεξεργασίας, στη μίξη και στο mastering. Το 2009 διένυα ακόμα τα χρόνια του "μεγάλου ήχου", της συμπίεσης, του reverb, του καθεδρικού ambient και της ECM ταυτόχρονα... τρομαχτικό. Ποτέ δεν τα απαρνήθηκα φυσικά όλα αυτά. Πέρασαν χρόνια όμως για να καταλάβω πόσο άδικα και σκληρά φέρθηκα στο υλικό, πόσο το εκβίασα να μου βγάλει κάτι πιο τετραγωνισμένο, πιο post-κάτι... κάτι που εν τέλει δεν ήταν στο μυαλό των Outward Bound, παρότι η μίξη και το mastering που τους παρουσίασα, με μικρές τροποποιητικές προτάσεις εκ μέρους τους, τους άρεσε.


Το τρίο (πιάνο, ηλεκτρική κιθάρα, drums) ηχογραφεί το 2009 στο Spectrum Studio του Βαγγέλη Κατσούλη υλικό για τον δεύτερό τους δίσκο που κυκλοφόρησε το 2011 με τίτλο THE PATH, στην αγγλική Slam Productions του George Haslam. Παράλληλα, το Καλοκαίρι του 2011 ήταν για εμένα περίοδος μεγάλων τομών. Μία από αυτές ήρθε ρηξικέλευθα με την αναπάντεχη ενασχόλησή μου με τη μουσική της Κρήτης. Τότε ήταν που ξεκίνησα να αντικρίζω τον πλούτο αυτής της μουσικής παράδοσης, αρχίζοντας ταυτόχρονα να καταλαβαίνω πως η μουσική των Outward Bound δεν είναι και τόσο ασυσχέτιστη με την υπόλοιπη μουσική της Κρήτης.


Το Καλοκαίρι του 2015, σε μία από τις κοινές συναντήσεις μας με τα παιδιά στο Ηράκλειο, μου ήρθε η ιδέα ότι ο πρώτος τους δίσκος πρέπει να επανακυκλοφορήσει. Αυτή τη φορά έπρεπε να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στην επεξεργασία προκειμένου ο δίσκος να αποτυπώνει την κάθε διαφορά δυναμικής στο παίξιμο των δύο οργάνων (πιάνο και κιθάρα), την παραμικρή συναισθητική μετακίνηση των δύο μουσικών τη στιγμή που έπαιξαν, το παραμικρό ολίσθημα από το ιερό προς στο βέβηλο. Ο Γιάννης πρότεινε να γίνουν overdubs και να παίξει drums πάνω στο υλικό, σαν να ήταν και αυτός παρών στις ηχογραφήσεις του 2007.


Ήρθε το Καλοκαίρι του 2016 και η επανέκδοση του δίσκου είχε μείνει εκεί που την αφήσαμε ένα χρόνο πριν. Στο Ηράκλειο πάλι, οι Outward Bound μου ανακοίνωσαν ότι πρόκειται να κάνουν μία σειρά συναυλιών μέσα στο προσεχές Φθινόπωρο στην Αθήνα και στην Κρήτη, κάτι που είχαν να κάνουν από τον καιρό της προώθησης του δεύτερου δίσκου. Αυτή τη φορά ένιωσα το "ή τώρα ή ποτέ". Αφήσαμε την ιδέα των overdubs για μελλοντικό project βασισμένο στον πρώτο δίσκο και πήρα το υλικό νότα προς νότα - παύση προς παύση και μόλις τον Νοέμβριο μπήκα στη διαδικασία νέας μίξης, νέας επεξεργασίας και νέου mastering, όπως και δημιουργίας νέου εξωφύλλου.


Η στιγμή αυτή ήρθε και ο δίσκος επανεκδίδεται σήμερα, Παρασκευή, 25 Νοεμβρίου 2016, 10 ολόκληρα χρόνια αφότου ξεκίνησε η συσχέτισή μου με το σχήμα.

Μαζί τους με συνδέει αδερφική φιλία και τους θεωρώ ξεχωριστούς και σπουδαίους.


contents
01. Un Moment Serieux 02:41
02. Perspective au Fond I 02:03
03. Perspective au Fond II 05:51
04. Perspective au Fond III 01:11
05. Perspective au Fond IV 04:05
06. Nature Faible 03:41
07. Perspective au Fond V 03:01
08. Fallacy 03:01
09. Perspective au Fond VI 03:39
10. Rooftops 02:59
11. Irresolution 07:12

total duration 39:10